Η οξεία προστατίτιδα είναι μια φλεγμονώδης νόσος, τις περισσότερες φορές μολυσματικής φύσης, η οποία συνοδεύεται από οίδημα και σχηματισμό ελκών στους ιστούς του ομώνυμου οργάνου. Παλαιότερα πίστευαν ότι επηρεάζουν κυρίως τους ηλικιωμένους άνδρες, αλλά οι μελέτες δείχνουν ότι η παθολογία έχει αισθητά «αναζωογονηθεί» Και τώρα η προστατίτιδα εμφανίζεται σε μεσήλικες ασθενείς.
Στη θεραπεία επιτρέπεται η χρήση όχι μόνο φαρμάκων, αλλά και λαϊκών θεραπειών σε συνεννόηση με έναν ειδικό.
Αιτίες παθολογίας
Η οξεία προστατίτιδα διαγιγνώσκεται στο 30-50% των ανδρών, κυρίως στην πιο παραγωγική ηλικία, δηλαδή μεταξύ 30 και 50 ετών. Αυτή η φλεγμονή οδηγεί σε:
- στυτική δυσλειτουργία?
- Αγονία;
- Κατάθλιψη.
Οι αιτιολογικοί παράγοντες της νόσου είναι κυρίως μη ειδικοί λοιμογόνοι παράγοντες. Αυτοί είναι παθογόνοι μικροοργανισμοί όπως E. coli, σταφυλόκοκκοι, στρεπτόκοκκοι κ. λπ. Αλλά μερικές φορές η οξεία προστατίτιδα προκαλείται από άλλα παθογόνα που σχετίζονται με σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα - χλαμύδια, ουρεαπλάσμωση, γονόρροια, μυκοπλάσμωση. Συχνά η αιτία είναι μια υπό όρους παθογόνος μικροχλωρίδα - μύκητες Candida (Candida).
Οι κύριοι λόγοι για την ανάπτυξη προστατίτιδας περιορίζονται στη διείσδυση λοιμώξεων, τις περισσότερες φορές μέσω της διακαναλικής οδού. Αυτό συμβαίνει μέσω των αγωγών του προστάτη. Δεδομένου ότι ανοίγουν στο τοίχωμα της οπίσθιας ουρήθρας, η ανάπτυξη προστατίτιδας επηρεάζεται από την παρουσία μιας ασθένειας όπως η ουρηθρίτιδα.
Η οξεία κυστίτιδα (φλεγμονή της ουροδόχου κύστης που προκαλείται από βακτήρια) είναι σπάνια στους άνδρες. Αλλά αν ναι, τότε σε τέτοιες περιπτώσεις υποφέρει ο προστάτης, στον οποίο εισέρχεται η παθογόνος μικροχλωρίδα. Η εισαγωγή βακτηρίων στο όργανο γίνεται πολύ πιο γρήγορα εάν ταυτόχρονα υπάρχουν παθολογίες - πέτρες στην ουρήθρα, δημιουργώντας αυξημένη ενδοουρηθρική πίεση.
Μερικές φορές, ως αποτέλεσμα της διείσδυσης μιας λοίμωξης στην κυκλοφορία του αίματος, μπορεί να εμφανιστεί μια φλεγμονώδης διαδικασία, καθώς ο προστάτης τροφοδοτείται με αίμα με τη βοήθεια ενός αναπτυγμένου αρτηριακού και φλεβικού δικτύου. Αυτό συμβαίνει όταν υπάρχουν χρόνιες εστίες φλεγμονής στο σώμα, αλλά δεν έχουν καμία σχέση με τον προστάτη. Οι λοιμώξεις μεταδίδονται με την αιματογενή οδό με ιγμορίτιδα, αμυγδαλίτιδα, βρογχίτιδα ακόμη και τερηδόνα.
Η παρουσία χολοκυστίτιδας (νόσος της χοληδόχου κύστης) προκαλεί επίσης την ανάπτυξη οξείας προστατίτιδας. Μερικές φορές είναι επίσης δυνατή η λεμφική μετάδοση της λοίμωξης από το έντερο (σε πρωκτίτιδα και κολίτιδα).
Μη μολυσματικοί παράγοντες στην ανάπτυξη προστατίτιδας - παρουσία συμφόρησης στα αγγεία της λεκάνης, ακανόνιστη σεξουαλική ζωή και παραβιάσεις της. Η συμπερίληψη της προστατίτιδας είναι δυνατή σε άνδρες που ασκούν τη διακοπή της συνουσίας.
Οι παράγοντες που προκαλούν την ασθένεια είναι:
- καθιστική ζωή;
- δυσπεψία (κυρίως συχνή δυσκοιλιότητα).
- υποθερμία και μειωμένη ανοσία.
- Φλεβεύρωση?
- υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ.
βασικές μορφές
Υπάρχουν τρεις μορφές της νόσου:
- καταρροϊκός. Οι πόροι των αδένων του προστάτη είναι κυρίως φλεγμονώδεις, αλλά δεν υπάρχουν αλλαγές σε μακροεπίπεδο. Στους ίδιους τους αγωγούς, παρατηρούνται δυστροφικές διεργασίες του επιθηλίου του δέρματος, εμφανίζεται ελαφρύ πρήξιμο στο στρώμα, τα αγγεία είναι πληθωρικά.
- Αδένας. Τόσο η αντίστροφη ανάπτυξη της διαδικασίας όσο και η αύξησή της είναι δυνατή, όταν η προστατίτιδα μετατρέπεται σε ωοθυλακική μορφή και η φλεγμονώδης διαδικασία επηρεάζει ήδη τον ιστό του αδένα του προστάτη. Το σώμα αυξάνεται σε μέγεθος, γίνεται πλαδαρό. Γύρω από τα κανάλια εμφανίζονται εστιακά διηθήματα.
- παρέγχυμα. Το πιο σοβαρό στάδιο της νόσου. Με αυτό, η φλεγμονώδης διαδικασία επηρεάζει ολόκληρο τον αδένα, σχηματίζεται ένα απόστημα. Εάν η ασθένεια εξελιχθεί δυσμενώς, μπορεί να ανοίξει και να εισχωρήσει πύον στο έντερο, την ουροδόχο κύστη και την ουρήθρα.
συμπτώματα
Συνήθη σημεία είναι διαταραχές στην ούρηση, πόνος και σημάδια μέθης - αδυναμία, ναυτία, έμετος, ζάλη και άλλα δυσάρεστα φαινόμενα που προκαλούν ενόχληση.
Τα υπόλοιπα συμπτώματα της οξείας προστατίτιδας αντιστοιχούν στα στάδια ανάπτυξης της διαδικασίας:
| στάδιο | συμπτώματα |
|---|---|
| καταρροϊκός | Τα πρώτα σημάδια είναι ένα αίσθημα βάρους και πόνος στο περίνεο. Υπάρχουν δυσουρικές διαταραχές, δηλαδή διαταραχές στην ούρηση, αύξησή της, εμφάνιση πόνου ή πόνου μαζί της. Η θερμοκρασία του σώματος παραμένει ως επί το πλείστον φυσιολογική, μερικές φορές αυξάνεται ελαφρά. Η διάγνωση σε αυτό το στάδιο περιλαμβάνει την εξέταση των εκκρίσεων του προστάτη. Μπορεί να υποδηλώνει αύξηση του αριθμού των λευκοκυττάρων, παρουσία βλεννοπυωδών νημάτων. Η ανάλυση ούρων δείχνει αύξηση των λευκοκυττάρων. Σε αυτό το στάδιο, λόγω πόνου, δεν συνταγογραφείται μασάζ προστάτη. Αλλά η θεραπεία με φάρμακα σάς επιτρέπει να απαλλαγείτε από την παθολογία σε 7-10 ημέρες. |
| αδένας | Τα συμπτώματα θα είναι πιο έντονα. Το στάδιο αυτό συνοδεύεται από θαμπούς πόνους, οι οποίοι εντοπίζονται στο περίνεο, αλλά μπορούν να μεταφερθούν και στον πρωκτό, το ορθό ή την οσφυϊκή περιοχή. Η ούρηση γίνεται τόσο επώδυνη που είναι δυνατή η κατακράτηση ούρων. Δυσκολία στην αφαίρεση των κοπράνων, επίσης λόγω έντονου πόνου. Η θερμοκρασία του σώματος αυξάνεται στους 38 βαθμούς, η γενική κατάσταση της υγείας επιδεινώνεται. Ο ασθενής βιώνει:
|
| παρέγχυμα | Με οξεία παρεγχυματική προστατίτιδα, η θερμοκρασία αυξάνεται στους 39 βαθμούς. Υπάρχει πυρετός ή ρίγη. Η ούρηση μπορεί να είναι γρήγορη, αλλά τις περισσότερες φορές είναι δύσκολο σε σημείο να σταματήσει τελείως, καθώς οι προσπάθειες εκκένωσης της κύστης συνοδεύονται από έντονο πόνο. Εμφανίζεται μετεωρισμός, η πέψη διαταράσσεται, εμφανίζεται δυσκοιλιότητα. Ο πόνος γίνεται αισθητός στο ορθό. Από πόνο μετατρέπονται σε παλλόμενους. Ένα άτομο προσπαθεί να βρει μια θέση στην οποία δεν αισθάνεται πόνο (τις περισσότερες φορές όταν ξαπλώνει με τραβηγμένα τα πόδια του). Στην οξεία μορφή της προστατίτιδας, ο προστάτης μεγαλώνει και διογκώνεται. Μπορεί να υπάρχει λευκή ή κιτρινωπό-πράσινη έκκριση από την ουρήθρα |
Οι συνέπειες της οξείας προστατίτιδας μπορεί να είναι σήψη (γενική δηλητηρίαση αίματος), κυστίτιδα ή λοίμωξη των νεφρών. Εάν η ασθένεια εξελιχθεί με τέτοιες επιπλοκές, ο ασθενής πρέπει να νοσηλευτεί. Αλλά σε ήπιες περιπτώσεις, η παθολογία μπορεί να αντιμετωπιστεί στο σπίτι.
θεραπευτική αγωγή
Η θεραπεία της οξείας προστατίτιδας πρέπει να είναι ολοκληρωμένη. Η θεραπεία περιλαμβάνει την εξάλειψη της αιτίας της νόσου, δηλαδή των παθογόνων μικροοργανισμών. Σε τέτοιες περιπτώσεις, χρησιμοποιούνται αντιβιοτικά, ο συνδυασμός τους, αφού ένα φάρμακο σπάνια δίνει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Με την έγκαιρη θεραπεία, τα συμπτώματα εξαφανίζονται γρήγορα, σε λίγες μόνο ημέρες. Ωστόσο, ο γιατρός συνταγογραφεί μια πορεία για τουλάχιστον 4 εβδομάδες για να καθαρίσει πλήρως το σώμα από επιβλαβή βακτήρια, να αποτρέψει την υποτροπή και τη μετάβαση της διαδικασίας σε χρόνια μορφή.
Τα αντιβιοτικά συνταγογραφούνται μόνο σύμφωνα με τα αποτελέσματα των εξετάσεων που αποκάλυψαν τον αιτιολογικό παράγοντα της νόσου και την αντοχή του σε ορισμένα φάρμακα. Λαμβάνονται επίσης υπόψη και άλλοι παράγοντες. Για παράδειγμα, φάρμακα από την ομάδα των αμινογλυκοσίδων και των βήτα-λακταμών δεν διεισδύουν καλά στους ιστούς του προστάτη.
Τα αντιβιοτικά από την ομάδα των φθοριοκινολονών και των μακρολιδίων έχουν υψηλότερη διεισδυτική ισχύ.
Αλλά όχι μόνο η ικανότητα διείσδυσης είναι σημαντική, αλλά και η ισχύς του βακτηριοκτόνου αποτελέσματος. Ως εκ τούτου, μερικές φορές συνταγογραφούνται μακρολίδες και άλλα μέσα. Οι μορφές απελευθέρωσης τέτοιων φαρμάκων μπορεί να είναι διαφορετικές.
Τα κεριά χρησιμοποιούνται σπάνια. Σε σοβαρές περιπτώσεις της νόσου ενδείκνυται η ενδοφλέβια χορήγηση αντιβιοτικών (ακόμα και στο νοσοκομείο). Σε ήπιες περιπτώσεις, η θεραπεία πραγματοποιείται σε εξωτερική βάση, ο ασθενής παίρνει χάπια στο σπίτι.
Για την ανακούφιση του πόνου χρησιμοποιούνται αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη μη στεροειδή φάρμακα. Μειώνουν τη θερμοκρασία, αλλά μερικές φορές συνταγογραφούνται επιπλέον αντιπυρετικά. Εάν ο πόνος είναι έντονος, εφαρμόζεται βραχυπρόθεσμη χρήση οπιούχων.
Στη θεραπεία της οξείας προστατίτιδας, σημαντικό ρόλο παίζει η κατανάλωση άφθονων υγρών, κατά προτίμηση χυμού cranberry ή ζωμού τριανταφυλλιάς, για την έκπλυση του ουροποιητικού συστήματος, τη μείωση της δηλητηρίασης και την πρόληψη της ανάπτυξης κυστίτιδας και πυελονεφρίτιδας. Χρησιμοποιούνται ελαφρά καθαρτικά όπως το πετρέλαιο βαζελίνης.
Για προβλήματα ούρησης, μπορεί να συνταγογραφηθούν αντισπασμωδικά και άλφα-αναστολείς.
Πάρτε μυοχαλαρωτικά για μυϊκούς σπασμούς.
σπιτικές θεραπείες
Η θεραπεία της νόσου με λαϊκές θεραπείες είναι δυνατή μόνο ως πρόσθετη θεραπεία που ενισχύει το αποτέλεσμα της λήψης φαρμάκων.
Μια δημοφιλής λαϊκή θεραπεία είναι οι σπόροι κολοκύθας. Έχει αποδειχθεί ότι περιέχουν πολύ ψευδάργυρο, ο οποίος έχει αντιφλεγμονώδη δράση. Για να λάβετε τη σωστή δόση αυτής της ουσίας, αρκεί να τρώτε 30 γραμμάρια αποφλοιωμένων ωμών σπόρων μία φορά την ημέρα πριν από τα γεύματα.
Μπορείτε να φτιάξετε ένα μείγμα από σπόρους κολοκύθας (απλώς όχι τηγανισμένους) και μέλι:
- Περιστρέψτε 500 γραμμάρια καθαρισμένων πρώτων υλών με μύλο ή μπλέντερ.
- Μην προσθέτετε ένα βάζο στο ρευστό μέλι.
- Ανακατεύουμε καλά μέχρι να γίνει τέτοια σύσταση ώστε το μείγμα να γίνει μπαλάκια σε μέγεθος καρυδιού.
Το προϊόν φυλάσσεται στο ψυγείο. Κατά τη διάρκεια της ημέρας πρέπει να φάτε 1-2 από αυτές τις μπάλες μισή ώρα πριν από τα γεύματα. Το φάρμακο πρέπει να μασάται καλά και να μην καταπίνεται αμέσως.